Portal dla Inwestorów, Architektów i Wykonawców.
fot. Sopro
Zabieramy się do położenia płytek na balkonie. Co nas czeka? Montaż okładziny ceramicznej na zewnątrz budynku obejmuje cztery główne etapy: przygotowanie podłoża, aplikację uszczelnienia, przyklejenie płytek oraz fugowanie. Konstrukcje balkonów opierają się najczęściej na płycie wspornikowej, dlatego przystępując do wykonania prac okładzinowych, należy pamiętać, że uzyskanie trwałej i odpornej na działanie czynników zewnętrznych powierzchni, wiąże się z właściwym wykonaniem izolacji podpłytkowej oraz przyklejeniem okładziny w sposób eliminujący pustki powietrzne. Należy pamiętać, że brak uszczelnienia lub jego niewłaściwe wykonanie jest jedną z najczęstszych przyczyn spękań i odspojeń płytek, ponieważ umożliwia wodzie penetrację przestrzeni podpłytkowej. Kolejnym warunkiem jest użycie materiałów wysokoelastycznych, które będą przenosiły naturalne naprężenia betonu i wykazywały odporność na zmienne warunki atmosferyczne.
Jeśli na naszym balkonie nie występują ubytki i uszkodzenia, zaczynamy od przygotowania podłoża, pamiętając o zaplanowaniu odpowiednich spadków i systemów zbierania spływającej z nich wody. Spadek powinien wynosić 1,5 – 2%. Jeżeli na istniejącym podłożu nie ma odpowiednio wyprofilowanych płaszczyzn spadkowych, należy je wykonać, wykorzystując w tym celu szpachlę wyrównującą Sopro AMT 468 lub Sopro RAM 3. Na tym etapie prac należy także zaplanować rozmieszczenie na brzegach balkonu okapników (np. Sopro OB 265) lub profili (np. Sopro PT 266), w celu estetycznego zamknięcia krawędzi. Tak wykonany system będzie odpowiedzialny za efektywne odprowadzanie wody poza obręb balkonu, co pozwoli uniknąć powstawania nieestetycznych zacieków i zabrudzeń na elewacji. Do wykonania zarówno korekty spadków, jak i zagłębień na profile lub okapniki, można użyć szybkowiążącej, cementowej zaprawy wyrównawczej z trasem Sopro AMT 468 lub wyrównawczej i renowacyjnej szpachli Sopro RAM3(454).
fot. Sopro
Podłoże, które posiada odpowiednie spadki i dylatacje, oraz zamontowane w warstwie jastrychu okapniki i profile, powinno zostać uszczelnione. Najbardziej efektywna metoda izolacji podłoża przed wodą i wilgocią to tzw. uszczelnienie zespolone. Skutecznie zabezpiecza ono wszystkie warstwy, na których zostało zaaplikowane – w tym jastrych. Dodatkowo, elastyczność uszczelnienia wpływa na redukcję naprężeń i zmniejsza ryzyko pękania płytek. W przypadku powierzchni jastrychowych rekomenduje się użycie elastycznej, cementowej zaprawy uszczelniającej np. Sopro DSF 523.
Uszczelnienie należy nałożyć w dwóch warstwach (metodą szpachlowania lub przy pomocy wałka). Po zastygnięciu pierwszej, po upływie ok. 5-6 godzin, nakładamy kolejną, pamiętając, że końcowa grubość warstwy po wyschnięciu nie może być mniejsza niż 2 mm. Ważnym elementem systemu, jako ochrona przed wodą i wilgocią, są taśmy uszczelniające (np. Sopro DBF 638), które powinny zostać wklejone na początku prac uszczelniających w pierwszą warstwę uszczelnienia zespolonego, w miejsca najbardziej narażone na przenoszenie ewentualnych ruchów konstrukcji, czyli na styku ściany z podłożem, czy w miejscach dylatacji. Taśmę mocujemy poprzez mocne wciśnięcie w zaprawę. Zabezpieczenie miejsca styku podłoża ze ścianą przed wodą i wilgocią jest równie istotne, co zabezpieczenie samego podłoża. Brak uszczelnienia tego miejsca taśmą może powodować spływanie wody po ścianie i wnikanie jej w przestrzeń pod hydroizolacją.
Po skończonej aplikacji obydwu warstw uszczelnienia zespolonego i ich całkowitym związaniu, można przystąpić do prac związanych z przyklejaniem płytek ceramicznych. Do prac na podłożach mineralnych, w trudnych warunkach, zaleca się stosowanie wysokoelastycznych zapraw klejowych (np. super lekkiej Sopro FKM XL lub cienkowarstowej Sopro No.1).
Podczas prac istotna staje się także wielofunkcyjność i różnorodność zastosowań danego produktu. W przypadku zaprawy Sopro Sopro FKM XL istnieje możliwość stosowania jej w czterech rodzajach konsystencji: cienkowarstwowej, średniowarstwowej, półpłynnej i do szpachlowania do 10 mm grubości warstwy. Dodatek tworzyw sztucznych i wzmocnienie włóknami gwarantuje trwałość oraz bardzo dobrą urabialność produktu.
Zamocowana okładzina wymaga wypełnienia przestrzeni między płytami lub płytkami. Wykonywane w tym celu fugowanie musi być precyzyjne i dokładne. W przypadku balkonu należy zwrócić szczególną uwagę na to, by zaprawa fugowa była elastyczna i posiadała podwyższoną wodoszczelność, ponieważ ograniczy to przesiąkanie wody do zaprawy klejowej.
W pracach na zewnątrz budynków idealnie sprawdzi się szeroka fuga elastyczna z trasem Sopro FL, która posiada właściwości redukujące naprężenia. Dodatkowo odznacza się ona bardzo dobrą przyczepnością do krawędzi płytek oraz wysoką wodoszczelnością.
Przy spoinowaniu okładzin tarasowo-balkonowych można stosować także szybkowiążące, cementowe zaprawy fugowe np. dekoracyjną fugę Sopro DF 10®. Produkty do prac zewnętrznych narażone są na działanie, często niekorzystnych warunków atmosferycznych, dlatego wybierając fugę należy zwrócić szczególną uwagę na jej parametry, zapewniające ograniczenie rozwoju pleśni i mikroorganizmów, elastyczność i wysoką wytrzymałość na ekstremalne i zmienne temperatury, a przede wszystkim wodoodporność. Zastosowana w fudze Sopro DF 10® technologia OPZ® sprawia, że fuga ma trwały, nieblaknący pod wpływem promieni słonecznych kolor i nie tworzy osadów wapiennych, zaś technologia Hydrodur® nie pozwala wodzie wnikać w głąb fugi i ułatwia utrzymanie jej w czystości. DF10 to również produkt szczególnie przyjazny wykonawcom - dzięki strukturze złożonej z maleńkich cząsteczek charakteryzuje się większą elastycznością, która ułatwia skuteczne formowanie.
|
Galeria - budoskop.pl Porady | Okiem eksperta: montaż okładzin ceramicznych na balkonie
Copyright 2021. www.budoskop.pl | Budownictwo w zbliżeniu| Polityka cookies Wszystkie prawa zastrzeżone.
Partner Strategiczny: