W tym projekcie to ukształtowanie terenu zdefiniowało bryłę. Niechęć architekta Marcina Tomaszewskiego z REFORM Architekt do ingerowania w przyrodę zaowocowało powstaniem bryły tworzącej spójną całość z terenem. A w połączeniu z materiałami i kolorami powstał dom, który z każdej strony wygląda inaczej. Daje to wrażenie czterech zupełnie osobnych budynków, gdzie jedynym wspólnym elementem jest elewacja.

Spadek terenu a ilość kondygnacji

W tym projekcie dom o powierzchni 310 m² wydaje się nietypowy ze względu na to, że od frontu jest parterowy a z boku i od strony ogrodu - piętrowy. Jest to wynik osadzenia bryły w terenie. - Bryła domu jest funkcjonalnością. Mocno podyktowana spadkiem terenu. To właśnie do niego postanowiłem się dostosować i stworzyć obiekt ‘wpisany’ w otoczenie. Dzięki temu nie ma nachalnej ingerencji, a uzyskujemy efekt spójności - mówi architekt Marcin Tomaszewski z REFORM Architekt.

fot. REFORM Architekt

Budynek od strony frontu wydaję się niepozorny. Widzimy parterowy dom z centralnie zarysowanym wejściem, ale nadal w obszarze naszych domysłów pozostaje układ funkcjonalny. Brak przeszkleń od frontu pozwala nam tylko zgadywać, w którym miejscu jest kuchnia czy salon. Zarysowanie linii zadaszenia nad garażem daje ciekawy efekt świetlny - jest to detal, który idealnie współgra z całą fasadą.

Idąc na tył domu okazuje się, że nasz pozornie parterowy budynek to tak naprawdę trzykondygnacyjny dom. Tomaszewski w ciekawy sposób rozwiązał również różnicę w poziomach - od strony ogrodu jest sporo schodków, co daje ciekawy efekt stopniowania i powoduje, że bryła „żyje”. Kaskadowa sadzawka tylko potęguje ten efekt.

Fasada w kolorze… włoskiej latte

Od początku fasada domu miała mieć jasną kolorystykę, ale architektowi zależało na ciepłej tonacji. Efekt udało się uzyskać dzięki połączeniu płyty Laminam - nero marquina oraz płyty HPL imitujące okładzinę z fornirów drewnianych.

Architekt Marcin Tomaszewski ma swój styl - nie lubi, kiedy wszystko jest od razu widoczne. Dużo „zwrotów akcji” powoduje, że na dom patrzy się jak na obiekt, który żyje. Z każdej strony wygląda inaczej, nie możemy przewidzieć tego, co zobaczymy. Tak jak nie możemy być pewni, co się od razu kryje za drzwiami frontowymi.