Projekt Science Island łączy w sobie tradycję z nowoczesnymi rozwiązaniami, kształtując nowy obraz Kowna jako Litewskiej stolicy innowacji. Budynek wraz ze swoim otoczeniem tworzy główną, centralną oś całego założenia otwierającą się na zabytkowy most łączący stare miasto z dzielnicą przemysłową. Oś kompozycyjna, wzbogacona ścieżką doświadczeń, zakończona została heliostatem który odbija promienie słoneczne kierując je do wnętrza budynku. Ścieżka doświadczeń składa się z eksponatów generujących energię elektryczną podczas interakcji z odwiedzającym. Wykorzystywana jest ona do oświetlenia wyspy tworząc niepowtarzalna atmosferę, oraz przekształcając ją w eksperyment naukowy.

Centrum Nauki w Kownie zdj. 1

fot. BXBstudio

Głównym założeniem projektu było stworzenie bryły budynku, która nie zakłóci naturalnego charakteru wyspy, wzbogaci ją o nowe funkcje oraz podniesie atrakcyjność całego obszaru. Bryła budynku nawiązuje do litewskich grodzisk, jednocześnie zapewnia doskonałe otwarcia widokowe w kierunku historycznej części Kowna, nie zakłócając komunikacji pomiędzy miastem a planowanym centrum konferencyjnym. Czysty układ funkcjonalny oparty został na ortogonalnej siatce. Podwójna fasada zwiększa izolacyjność termiczną zimą oraz poprawia przewietrzanie budynku latem. Fasada odbija nadmiar promieni słonecznych dzięki zastosowaniu blaszek wykonanych z bimetalu, które odkształcając się pod wpływem temperatury przesłaniają przeszklenia w elewacji.

Budynek posiada trzy atria, nawiązujące do żywiołów: słońca, wiatru i wody, które swoją formą oraz technologią stanowią obiekt ekspozycyjny o charakterze eksperymentalno-edukacyjnym zmiennym w czasie. Pierwszym z nich jest atrium wiatru przewietrzające główny hol muzeum, wykorzystując różnicę ciśnień wynikającą z odpowiedniego ukształtowania dachu, wpływającego na kierunek wiatru. Jego forma wzbogacona została fasadą kinetyczną umożliwiającą ukazanie ruchu powietrza wywiewanego z wnętrza. W czasie chłodniejszych miesięcy atrium zamykane jest lekkim pneumatycznym dachem gwarantującym szczelność oraz odpowiednią izolacyjność. Kolejną przestrzenią jest atrium wody. Jego otwarty taras widokowy zbiera wodę opadową która wykorzystywana jest później w eksperymentach naukowych oraz, jako tło do projekcji. Ostatnią przestrzenią jest atrium słoneczne zawierające w sobie planetarium, które rozprasza światło wprowadzone do wnętrza przez heliostat, tworząc wielokolorową, ekspresyjną grę światła.

Stała wystawa muzeum skupia się na pokazaniu interakcji pomiędzy człowiekiem, maszyną i naturą. Muzeum wzbogacone jest przestrzenią dla wystaw czasowych, która otwiera się na otoczenie ukazując część ekspozycji przechodniom.