Fundament wysokogórskiego schroniska M.R. Stefanik koło Dumbier został założony 20 lipca 1924 r. Schronisko miało zastąpić mały dom dla podróżników, który został zbudowany na szczycie Dumbier w odległym 1902 roku. Pomimo trudności związanych z trudnymi warunkami pogodowymi, budowa była ukończona i 9 września 1928 r. odbyło się jego uroczyste otwarcie.

Schronisko znajduje się na południowym stoku górskiego szczytu Dumbier w Niskich Tatrach. Dumbier jest najwyższym punktem Niskich Tatr. Wysokość nad poziomem morza wynosi 2043 m. Stąd widać piękny widok na okoliczne szczyty i doliny. Całoroczna działalność schroniska pozwala turystom przebywać w górach o każdej porze roku. Jest to idealne miejsce na letnie i zimowe wędrówki o różnej złożoności.

fot. RHEINZINK

W ciągu długich lat służby dla turystów i gości w trudnych wysokogórskich warunkach dach schroniska stopniowo popadał w ruinę. Śnieżna pokrywa około 5 metrów w zimie, całoroczne wiatry osiągające prędkość 170-220 km/h, częste opady deszczu i błędy w początkowej fazie budowy konstrukcji dachu doprowadziły do opłakanego stanu budowli.

W dotychczasowych warstwach dachu nie było izolacji. Doprowadziło to do faktu, że izolacja termiczna działa tylko w 70% i w przegrodzie dachowej dochodziło do tworzenia się kondensatu. W rezultacie, drewniane krokwie zaczęły gnić, a pod wpływem wiatru cześć dachu zapadła się.

Przebudowy dachu podjęły słowackie firmy EKOCLIM s.r.o. Poprad i PLUTA-STRECHY, s.r.o., Kežmarok.

Ponieważ schronisko znajduje się 1,740 metrów nad poziomem morza, materiał musiał być transportowany drogą lotniczą w śmigłowcach. Dekarze musieli pozostać tam przez całą dobę. Bardzo często po 13 godzinach pracy musieli zatrzymywać swoje prace z powodu nagłej zmiany pogody (silny wiatr, deszcz).

Z tych powodów, przebudowa została przeprowadzona w dwóch etapach: pierwszy etap – 40% planowanych prac przeprowadzono we wrześniu 2014 r. W drugim etapie – w lipcu 2016 r. zakończono wszystkie pozostałe prace nad projektem.

W warstwach dachu zastosowano ocieplenie z płyt (Puren) o grubości 120 mm, wodoodporne płyty OSB o grubości 25 mm, papę bitumiczną (BauderTOP UDS-3), warstwę AIR-Z i blachę tytan-cynk RHEINZINK-CLASSIC o grubości 0.80mm. Taki układ warstw oprawiło komfort cieplny w schronisku, zwłaszcza na mieszkalnym poddaszu.

Obecnie schronisko M.R. Stefanika koło Dumbier jest własnością "Klubu słowackich turystów" i jest otwarte dla turystów przez cały rok oferując zakwaterowanie, wyżywienie i ciekawe szlaki turystyczne.

Klient: Klub slovenských turistov, Bratysława, Słowacja

Wykonanie prac blacharskich: EKOCLIM s.r.o. Poprad, Poprad, PLUTA-STRECHY, s.r.o., Kežmarok, Słowacja

Materiał: blacha tytan-cynk RHEINZINK-CLASSIC